เจ้าของความรู้ นางวิจิตรา พู่สกุลสถาพร นักวิชาการพัฒนาชุมชนชำนาญการ
เบอร์โทรศัพท์ มือถือ 801-685-7520
แก้ปัญหาเกี่ยวกับ การทำงานในพื้นที่ต่างจังหวัดกับเขตพื้นที่ชานเมือง
เหตุการณ์ เริ่มจากการทำงาน ปี พ.ศ . 2524
ถ้าย้อนไปก่อนนั้น ข้าพเจ้าเริ่มต้นจากการสมัครเข้าเป็นอาสาพัฒนาชุมชนของกรมการพัฒนาชุมชน ในรุ่นที่ 11 ในตอนนั้นไม่ได้คิดอะไรลองสมัครดูเพราะจบมาใหม่ๆ ดีกว่าไม่มีอะไรทำ สมัยนั้นมีทั้งสอบข้อเขียนและสอบสัมภาษณ์ ระหว่างที่สอบสัมภาษณ์นั้นมีประโยดหนึ่งที่ ข้าพเจ้าจำได้เป็นอย่างดี ถ้าคุณสอบได้จะไปทำอะไรในหมู่บ้านต้องไปส่งเสริมให้การอบรมชาวบ้านด้วย แต่มีการอบรมก่อนประจำการเป็นเวลา 3 เดือน และถ้าทำงานไม่ครบ 1 ปี ต้องปรับเงินด้วย คุณพร้อมนะ ข้าพเจ้ากลับบ้านมานั่งคุยกับคุณพ่อท่านรับราชการเป็นนายทหารและเคยทำงานที่ กอ.รมน. ท่านไม่พูดอะไรพูดแต่ว่าหน้าลองนะลูกเป็นการทดสอบตัวเอง ระยะเวลา 1 ปีเท่านั้น คิดในใจว่าคงสอบไม่ติด ปรากฏว่าสอบติด เรียกตัวให้เข้ารับการอบรมที่ศูนย์ฝึกอบรมแหลมฉะบัง จังหวัดชลบุรี มีเพื่อนร่วมรุ่นประมาณ 80 คน(ทั้งชาย-หญิง)ในระหว่างการอบรมอยู่ร่วมกันเป็นเวลา 3 เดือน สิ่งที่ได้รับนั้นคุ้มค่ามาก เช่น การพูดต่อหน้าชุมชน , การสร้างศรัทธากับตนเอง การพัฒนาบุคลิกภาพ , การกล้าแสดงออก สิ่งที่สำคัญที่สุด คือการเชื่อมั่นตัวเอง ซึ่งตรงกับตัวของข้าพเจ้า มีการทดลองฝึกภาคสนาม ตรงนี้ซึ่งไม่มีหน่วยไหนทำ นอกจากกรมการพัฒนาชุมชน 1 ปีกับการเป็นอาสาฯ ต่อมาได้มีการเปิดสอบเข้ารับราชการ ตอนนั้นไม่คิดลังเลใจชอบที่จะทำงานแบบนี้ สอบติดเกือบทั้งรุ่น
ข้าพเจ้าเริ่มรับราชการ ในปี พ.ศ. 2524 ในตำแหน่ง เจ้าพนักงานพัฒนาชุมชน บรรจุครั้งแรกที่อำเภอจักรราช จังหวัดนครราชสีมา ซึ่งในสมัยนั้นท่านพัฒนาการจังหวัด ที่ข้าพเจ้าไม่กล่าวถึงไม่ได้เลย คือ ท่านพงษ์ศักดิ์ พิทักษ์ ท่านเป็นคนเข้มงวดกับเรื่องงานมาก ทำให้พัฒนาการอำเภอแข่งขันด้วยผลงาน พอข้าพเจ้าไปรายงานตัวที่จังหวัด จำได้ว่าพอวันรุ่นขึ้นส่งตัวลงอำเภอเลย เจอพัฒนาการอำเภอเป็นผู้ชายเพราะเป็นหัวหน้าวัดลูกน้องที่ผลงาน ชื่อท่านประหยัด คชประดิษฐ์ พอไปรายงานตัวท่านก็ถามว่าจบจากไหน ปรากฏว่าจบจากสถาบันเดียวกันตอนนั้นข้าพเจ้าคิดว่าโชคดีอย่างน้อยคุยกันได้ ถ้ามีอะไรคงถามได้ทุกเรื่อง ผลปรากฏว่าวิเคราะห์ตั้งแต่การออกไปยืนพูดต่อหน้าชาวบ้าน สรุปให้ลูกน้อยฟังทุกครั้งว่าใครเป็นอย่างไร ต้องปรับปรุงแก้ไขอย่างไร จะได้อะไรบ้างให้สรุปทุกครั้งทำให้เราตื่นตัวอยู่ตลอดเวลา มองงานออกเป็นกระบวนการ เอาใจทุกเรื่องมีความจริงใจกับลูกมาก ลูกรักทุกคนเช่น การส่งเสริมกลุ่มอาชีพ ต่อจากอาชีพ จะได้อะไรอาจต้องเสริมการออมทรัพย์ฯให้เกิดขึ้นด้วยได้ไหม นี้คือการบ้านที่ต้องกลับไปคิด เรื่องการออกท้องที่ สมัยนั้นต้องพักค้างจริง เพื่อให้เราได้สังเกตความเป็นอยู่ของชาวบ้าน และให้เกิดความรู้เป็นกันเอง การให้ความจริงใจเป็นสิ่งสำคัญ ถ้ามองไปแล้วงานพัฒนาชุมชนเป็นงานที่อิสระวัดกันที่ประสิทธิภาพของ งานสิ่งสำคัญคือ เรารัก ที่จะทำงานกับมวลชนหรือไม่ต้องวิเคราะห์ตัวเองให้ได้เสียก่อน สมัยนั้นการทำงาน รุ่นพี่ดูแลรุ่นน้อง
ต่อมาปี 2527 ข้าพเจ้ามีความจำเป็นต้องย้ายเข้าตามสามีเข้าเขตชานเมือง ได้ลงที่อำเภอบางบ่อจังหวัดสมุทรปราการ และก็ย้ายวนเวียน ภายในจังหวัดจนถึงปัจจุบัน ระหว่างที่ทำงานอยู่เขตชานเมืองถือว่าเป็นประสบการณ์ที่ดี เพราะต่างกับต่างจังหวัดมาก เช่น ทำงานแบบต้องช่วยตัวเองไม่มีพี่เลี้ยง อย่างอะไรต้องศึกษา ต้องสังเกต พร้อมลงมือปฏิบัติจริง ถ้าผิดพลาดนำมาแก้ไข และจำเป็นบทเรียน สมัยนั้นถอดใจทำงานอย่างมาก ปรับตัวอยู่นาน ตอนมาอาศัยความสังเกตเวลาเพื่อนเข้าพื้นที่ คิดว่าเราสามารถฝึกฝนตนเองได้ ไม่เกินความพยายาม จึงตัดสินไปเข้ารับการอบรม การพัฒนาบุคลิกภาพ และการฝึกพูดต่อหน้าชุมชนเพื่อให้เกิดความเชื่อมั่นในตัวเองมากขึ้น จากนั้นก็ฝึกฝนตัวเองให้มีชั่วโมงบินให้มาก การพูด การปรับตัว เป็นสิ่งสำคัญสำหรับชีวิตพัฒนากร และสิ่งที่สำคัญที่สุดการศึกษาหาความรู้เพิ่มเติม ต้องรู้จริงในเนื้องานที่ปฏิบัติ และสามารถถ่ายทอดให้ชาวบ้านความเข้าใจและเกิดความศรัทธาจริงใจในตัวเรา และงานอื่นจะค่อยตามเอง ที่หลังประสบการณ์จะเป็นตัวสอนให้เราแก่นขึ้น จนสามารถปรับตัวได้ ถ้ารักจะอยู่ในกรมการพัฒนาชุมชน ต่อไป สรุปการทำงานในชีวิตของพัฒนากร ต้องรักและศรัทธา ในอาชีพของตนเองเสียก่อน จึงจะเกิดความเชื่อมั่น เพราะต้องปรับตัวอยู่ตลอดเวลา พัฒนาตนเองใฝ่หาความรู้เพิ่มเติม อย่างสม่ำเสมอ
ขุมความรู้
1. การพัฒนาบุคลิกภาพและการสร้างภาวะนำ 2. การสร้างความเชื่อมั่น, สร้างความศรัทธา 3. การให้เกียรติผู้อื่น และรับฟังความคิดเห็นของผู้อื่น 4. ศึกษางานให้รู้จริงจนสามารถถ่าย
เบอร์โทรศัพท์ มือถือ 801-685-7520
แก้ปัญหาเกี่ยวกับ การทำงานในพื้นที่ต่างจังหวัดกับเขตพื้นที่ชานเมือง
เหตุการณ์ เริ่มจากการทำงาน ปี พ.ศ . 2524
ถ้าย้อนไปก่อนนั้น ข้าพเจ้าเริ่มต้นจากการสมัครเข้าเป็นอาสาพัฒนาชุมชนของกรมการพัฒนาชุมชน ในรุ่นที่ 11 ในตอนนั้นไม่ได้คิดอะไรลองสมัครดูเพราะจบมาใหม่ๆ ดีกว่าไม่มีอะไรทำ สมัยนั้นมีทั้งสอบข้อเขียนและสอบสัมภาษณ์ ระหว่างที่สอบสัมภาษณ์นั้นมีประโยดหนึ่งที่ ข้าพเจ้าจำได้เป็นอย่างดี ถ้าคุณสอบได้จะไปทำอะไรในหมู่บ้านต้องไปส่งเสริมให้การอบรมชาวบ้านด้วย แต่มีการอบรมก่อนประจำการเป็นเวลา 3 เดือน และถ้าทำงานไม่ครบ 1 ปี ต้องปรับเงินด้วย คุณพร้อมนะ ข้าพเจ้ากลับบ้านมานั่งคุยกับคุณพ่อท่านรับราชการเป็นนายทหารและเคยทำงานที่ กอ.รมน. ท่านไม่พูดอะไรพูดแต่ว่าหน้าลองนะลูกเป็นการทดสอบตัวเอง ระยะเวลา 1 ปีเท่านั้น คิดในใจว่าคงสอบไม่ติด ปรากฏว่าสอบติด เรียกตัวให้เข้ารับการอบรมที่ศูนย์ฝึกอบรมแหลมฉะบัง จังหวัดชลบุรี มีเพื่อนร่วมรุ่นประมาณ 80 คน(ทั้งชาย-หญิง)ในระหว่างการอบรมอยู่ร่วมกันเป็นเวลา 3 เดือน สิ่งที่ได้รับนั้นคุ้มค่ามาก เช่น การพูดต่อหน้าชุมชน , การสร้างศรัทธากับตนเอง การพัฒนาบุคลิกภาพ , การกล้าแสดงออก สิ่งที่สำคัญที่สุด คือการเชื่อมั่นตัวเอง ซึ่งตรงกับตัวของข้าพเจ้า มีการทดลองฝึกภาคสนาม ตรงนี้ซึ่งไม่มีหน่วยไหนทำ นอกจากกรมการพัฒนาชุมชน 1 ปีกับการเป็นอาสาฯ ต่อมาได้มีการเปิดสอบเข้ารับราชการ ตอนนั้นไม่คิดลังเลใจชอบที่จะทำงานแบบนี้ สอบติดเกือบทั้งรุ่น
ข้าพเจ้าเริ่มรับราชการ ในปี พ.ศ. 2524 ในตำแหน่ง เจ้าพนักงานพัฒนาชุมชน บรรจุครั้งแรกที่อำเภอจักรราช จังหวัดนครราชสีมา ซึ่งในสมัยนั้นท่านพัฒนาการจังหวัด ที่ข้าพเจ้าไม่กล่าวถึงไม่ได้เลย คือ ท่านพงษ์ศักดิ์ พิทักษ์ ท่านเป็นคนเข้มงวดกับเรื่องงานมาก ทำให้พัฒนาการอำเภอแข่งขันด้วยผลงาน พอข้าพเจ้าไปรายงานตัวที่จังหวัด จำได้ว่าพอวันรุ่นขึ้นส่งตัวลงอำเภอเลย เจอพัฒนาการอำเภอเป็นผู้ชายเพราะเป็นหัวหน้าวัดลูกน้องที่ผลงาน ชื่อท่านประหยัด คชประดิษฐ์ พอไปรายงานตัวท่านก็ถามว่าจบจากไหน ปรากฏว่าจบจากสถาบันเดียวกันตอนนั้นข้าพเจ้าคิดว่าโชคดีอย่างน้อยคุยกันได้ ถ้ามีอะไรคงถามได้ทุกเรื่อง ผลปรากฏว่าวิเคราะห์ตั้งแต่การออกไปยืนพูดต่อหน้าชาวบ้าน สรุปให้ลูกน้อยฟังทุกครั้งว่าใครเป็นอย่างไร ต้องปรับปรุงแก้ไขอย่างไร จะได้อะไรบ้างให้สรุปทุกครั้งทำให้เราตื่นตัวอยู่ตลอดเวลา มองงานออกเป็นกระบวนการ เอาใจทุกเรื่องมีความจริงใจกับลูกมาก ลูกรักทุกคนเช่น การส่งเสริมกลุ่มอาชีพ ต่อจากอาชีพ จะได้อะไรอาจต้องเสริมการออมทรัพย์ฯให้เกิดขึ้นด้วยได้ไหม นี้คือการบ้านที่ต้องกลับไปคิด เรื่องการออกท้องที่ สมัยนั้นต้องพักค้างจริง เพื่อให้เราได้สังเกตความเป็นอยู่ของชาวบ้าน และให้เกิดความรู้เป็นกันเอง การให้ความจริงใจเป็นสิ่งสำคัญ ถ้ามองไปแล้วงานพัฒนาชุมชนเป็นงานที่อิสระวัดกันที่ประสิทธิภาพของ งานสิ่งสำคัญคือ เรารัก ที่จะทำงานกับมวลชนหรือไม่ต้องวิเคราะห์ตัวเองให้ได้เสียก่อน สมัยนั้นการทำงาน รุ่นพี่ดูแลรุ่นน้อง
ต่อมาปี 2527 ข้าพเจ้ามีความจำเป็นต้องย้ายเข้าตามสามีเข้าเขตชานเมือง ได้ลงที่อำเภอบางบ่อจังหวัดสมุทรปราการ และก็ย้ายวนเวียน ภายในจังหวัดจนถึงปัจจุบัน ระหว่างที่ทำงานอยู่เขตชานเมืองถือว่าเป็นประสบการณ์ที่ดี เพราะต่างกับต่างจังหวัดมาก เช่น ทำงานแบบต้องช่วยตัวเองไม่มีพี่เลี้ยง อย่างอะไรต้องศึกษา ต้องสังเกต พร้อมลงมือปฏิบัติจริง ถ้าผิดพลาดนำมาแก้ไข และจำเป็นบทเรียน สมัยนั้นถอดใจทำงานอย่างมาก ปรับตัวอยู่นาน ตอนมาอาศัยความสังเกตเวลาเพื่อนเข้าพื้นที่ คิดว่าเราสามารถฝึกฝนตนเองได้ ไม่เกินความพยายาม จึงตัดสินไปเข้ารับการอบรม การพัฒนาบุคลิกภาพ และการฝึกพูดต่อหน้าชุมชนเพื่อให้เกิดความเชื่อมั่นในตัวเองมากขึ้น จากนั้นก็ฝึกฝนตัวเองให้มีชั่วโมงบินให้มาก การพูด การปรับตัว เป็นสิ่งสำคัญสำหรับชีวิตพัฒนากร และสิ่งที่สำคัญที่สุดการศึกษาหาความรู้เพิ่มเติม ต้องรู้จริงในเนื้องานที่ปฏิบัติ และสามารถถ่ายทอดให้ชาวบ้านความเข้าใจและเกิดความศรัทธาจริงใจในตัวเรา และงานอื่นจะค่อยตามเอง ที่หลังประสบการณ์จะเป็นตัวสอนให้เราแก่นขึ้น จนสามารถปรับตัวได้ ถ้ารักจะอยู่ในกรมการพัฒนาชุมชน ต่อไป สรุปการทำงานในชีวิตของพัฒนากร ต้องรักและศรัทธา ในอาชีพของตนเองเสียก่อน จึงจะเกิดความเชื่อมั่น เพราะต้องปรับตัวอยู่ตลอดเวลา พัฒนาตนเองใฝ่หาความรู้เพิ่มเติม อย่างสม่ำเสมอ
ขุมความรู้
1. การพัฒนาบุคลิกภาพและการสร้างภาวะนำ 2. การสร้างความเชื่อมั่น, สร้างความศรัทธา 3. การให้เกียรติผู้อื่น และรับฟังความคิดเห็นของผู้อื่น 4. ศึกษางานให้รู้จริงจนสามารถถ่าย
5. หาความรู้เพิ่มเติม พัฒนาตนเองตลอดเวลา
แก่นความรู้
1. ศึกษางานให้ดีและเข้าใจก่อนลงมือปฎิบัติทุกครั้ง
แก่นความรู้
1. ศึกษางานให้ดีและเข้าใจก่อนลงมือปฎิบัติทุกครั้ง
2. มีการฝึกฝนตนเองอย่างสม่ำเสมอ
กลยุทธ์ ในการทำงาน เข้าถึง เข้าใจ ทำงานด้วยใจรัก
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น